30 maja 2009

Róża

Jestem jak róża co bez lęku spogląda w oczy przechodnia. Jak promień słońca, który delikatnie, czule ale i mocno czasem dobiega do Twej skroni by ją pokryć swoim śladem. Jestem jak brzdęk upadającego słowa. Wtedy gdy nic już nie pozostaje, bo słowo potłuczone, nadzieja upada - pozostaje echo upadku. Ja jestem nim. Upadkiem.
Jestem jak niebo, skryte za chmurami, wszechobecne, świat okalające i tak niezmiernie niedostępne, nieuchwytne. I jak łza co po policzku toczy zawsze w dół, nigdy odwrotnie. Jestem jak śpiew słowika. Piękny, delikatny i zawsze dla każdego, kto pragnie go usłyszeć. Jak wiatr jestem ulotna choć wciąż trwała i niezmienna.

Jestem jak TY. Spragniona miłości i dobra. Jak TY czerpię ze świata siły by kochać niezmiennie coraz mocniej i piękniej. Jestem jak TY, który zabłąkany w gąszczu myśli zagubiłeś tę jedną, najważniejszą myśl - myśl dobrej MIŁOŚCI. Jestem jak TY wtedy gdy skrywasz się embrionalnie w swoich dreszczach, umykasz przed światem w swoim sercu i tam jedynie czujesz się bezpiecznie. Jak TY jestem gdy tylko otwierasz dłonie i darzysz świat swym uśmiechem, blaskiem swego spojrzenia, gdy odkrywasz w sobie to piękno, którego nikt nigdy nie dostrzegł. Jak TY jestem zawsze wtedy gdy szukasz dobra w sobie i szczęścia i namiętności tak ogromnej, że nikt jej nie może okiełznać. Jestem prawdą - zupełnie jak TY w swoim sercu prawdą jesteś, choć nie każdemu dane jest ją poznać. Jestem jak TY - CZŁOWIEKIEM.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz