Jak naznaczeni jesteśmy zewnętrznością?
Jak okryci jesteśmy niezrozumieniem?
Jak zagubieni w opiniach, stereotypach, powinnościach, zasadach, wadach, zaletach, mocnych i słabych stronach?
Jak smutne są oczy przechodniów?
Jak samotność obrasta nas wraz z posiadaniem?
Jak łatwo ulatuje nam sens?
Smutek pogrąża świat wiecznie roześmiany. Nie widać ran Tybetu, niewolnictwa Chin. Nasz świat światem jest europejskim..., najlepszym. Wszystko w nim zorganizowane i jasne od brzegu do brzegu życia. Bezkrytycznie godzimy się na to co jest, biadoląc, że tak jest właśnie. Spontanicznie podejmujemy rękawicę, choć nie żyjemy by walczyć.
Zapomnieli o miłości, o szacunku dla wolności, dla człowieczeństwa i zwyczajności. Zapomnieli, że tu wszystko się rozpoczęło. W tej magii spojrzenia w miłości. Tu, gdzie Ty pragniesz mojego dobra a ja Twojego. Tu, gdzie wzajemność ogarnia wszelkie smutki i radości; wszelkie dobro i niedoskonałości. Tu miłość zaczyna się gdy mamy szansę wybaczyć. To nasza szansa. Nikt inny jej nie dostał i nie otrzyma. Tu zaczyna się nasze miłowanie gdy pozwalamy żyć inaczej, być inaczej, kochać odmienniej; gdzie przyjmujemy, że świat większy i bardziej barwny niż nasz umysł i zasady. Tu zaczyna się odnajdywanie sensu, gdy w sobie samych sens życia zaczynamy dostrzegać. Tu, gdzie bez lustra - wiemy, że jesteśmy ważni i potrzebni. Gdzie pokochamy nasze serca, ciała, umysły po to jedynie.... by kochać i żyć miłością bardziej i bardziej.
Zapomnieli o miłości, bez której nikt z nas dnia nie przeżyje. To ona daje siłe rozbitkom na morzu i alpinistom gdzie w głębi bezkresnych gór. To miłość daje nam siłę być człowiekiem mimo ran jakie nosimy z każdym dniem w coraz większym wymiarze. To miłość sprawia, że seks nie jest sportem, a zaufanie ułudą. To miłość nadaje Twojej twarzy urok tak niepowtarzalny, że żadna Margaret Astor Ci niepotrzebna. To miłość akceptuje to, że jesteś jaki jesteś, jaka jesteś bo takim właśnie Ciebie pragnęła, potrzebuje, takim Ciebie stworzyła. Miłość Ciebie stworzyła. Jesteś dzieckiem Miłości.
Jak okryci jesteśmy niezrozumieniem?
Jak zagubieni w opiniach, stereotypach, powinnościach, zasadach, wadach, zaletach, mocnych i słabych stronach?
Jak smutne są oczy przechodniów?
Jak samotność obrasta nas wraz z posiadaniem?
Jak łatwo ulatuje nam sens?
Smutek pogrąża świat wiecznie roześmiany. Nie widać ran Tybetu, niewolnictwa Chin. Nasz świat światem jest europejskim..., najlepszym. Wszystko w nim zorganizowane i jasne od brzegu do brzegu życia. Bezkrytycznie godzimy się na to co jest, biadoląc, że tak jest właśnie. Spontanicznie podejmujemy rękawicę, choć nie żyjemy by walczyć.
Zapomnieli o miłości, o szacunku dla wolności, dla człowieczeństwa i zwyczajności. Zapomnieli, że tu wszystko się rozpoczęło. W tej magii spojrzenia w miłości. Tu, gdzie Ty pragniesz mojego dobra a ja Twojego. Tu, gdzie wzajemność ogarnia wszelkie smutki i radości; wszelkie dobro i niedoskonałości. Tu miłość zaczyna się gdy mamy szansę wybaczyć. To nasza szansa. Nikt inny jej nie dostał i nie otrzyma. Tu zaczyna się nasze miłowanie gdy pozwalamy żyć inaczej, być inaczej, kochać odmienniej; gdzie przyjmujemy, że świat większy i bardziej barwny niż nasz umysł i zasady. Tu zaczyna się odnajdywanie sensu, gdy w sobie samych sens życia zaczynamy dostrzegać. Tu, gdzie bez lustra - wiemy, że jesteśmy ważni i potrzebni. Gdzie pokochamy nasze serca, ciała, umysły po to jedynie.... by kochać i żyć miłością bardziej i bardziej.
Zapomnieli o miłości, bez której nikt z nas dnia nie przeżyje. To ona daje siłe rozbitkom na morzu i alpinistom gdzie w głębi bezkresnych gór. To miłość daje nam siłę być człowiekiem mimo ran jakie nosimy z każdym dniem w coraz większym wymiarze. To miłość sprawia, że seks nie jest sportem, a zaufanie ułudą. To miłość nadaje Twojej twarzy urok tak niepowtarzalny, że żadna Margaret Astor Ci niepotrzebna. To miłość akceptuje to, że jesteś jaki jesteś, jaka jesteś bo takim właśnie Ciebie pragnęła, potrzebuje, takim Ciebie stworzyła. Miłość Ciebie stworzyła. Jesteś dzieckiem Miłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz