Już nie muszę

Moje szczęście polega chyba m.in. na tym, że już nie muszę o siebie walczyć. Pomyślisz sobie, że to dziwne, że każdy przecież to musi, że jestem zadziorną hipokrytką i wiele, wiele innych domniemań w moim kierunku energią wszechświata mi prześlesz. Ja jednak stanowczo odpieram te założenia, bo są mylne. Po cóż masz tkwić w błędzie?

Odkryłam, że można o siebie zadbać, a nie walczyć, że swój świat można kreować, a nie remontować. Dotarło do mnie, że zaczynając od siebie - naprawdę zmieniam świat bo niezależnie od tego czy jestem introwertykiem, czy ekstrawertykiem - moje istnienie w świecie nie jest nieistotnym banałem. Dowiedziałam się, że jeśli chcę być szczęśliwa to muszę pracować nad sobą, a nie nad innymi, bo oni może wcale nie mają chęci ani potrzeby bycia szczęśliwymi. Mają za to wolną wolę i prawo decydowania o sobie. Niech to zatem czynią.

Marszczysz brwi, myślisz, że jestem naiwną panienką co to życia nie zna. A ja to potwierdzam! Wiele jeszcze o świecie nie wiem, ale co do jednego mam stuprocentową pewność - że zagubieni wewnętrznie, zgorzkniali pesymiści wcale nie znają życia lepiej od optymistów tylko dlatego, że bardziej dostali po dupie, ale dlatego, że przyjęli taki, a nie inny sposób interpretowania siebie, innych i świata. Bo szczęście nie jest luką powstałą w wyniku ilości negatywnych, trudnych doświadczeń i w zależności od ich ilości staje się ono mniejsze lub większe. Szczęście jest stanem świadomości, wyborem odpowiedniego sposobu życia. Szczęście jest świadomym wyborem, który nierozerwalnie łączy się z konsekwentną pracą nad sobą, a nie nad innymi.

Nie muszę już zatem udowadniać nikomu niczego. Faktu, że jestem dobrą, pełną miłości, radości i szczęścia kobietą, że jestem profesjonalistką i że też mam masę spraw, które są dla mnie wyzwaniami, zadaniami do realizacji. Ty te zadania najczęściej nazywasz "problemami". Dla mnie to nasiona pięknych kwiatów, które otrzymuję i do mnie należy taka ich pielęgnacja by wyrosły z nich piękne kwiaty.

I właśnie dlatego już niczego ani nie muszę, ani nie powinnam. Nie muszę bo moje życie polega na stałej pielęgnacji owych kwiatów szczęścia. A z tego nikomu się nie trzeba tłumaczyć i ponad miarę siebie samego wynosić na piedestały.